«Δεν υπάρχει τελευταίος σταθμός» είχε πει ο σπουδαίος Ορέστης Μακρής σε συνέντευξη του πριν φύγει από τη ζωή. «Υπάρχει μόνο δρόμος, πολύς δρόμος, με κόπο, ανηφορικός.
Το τέλος είναι ένας θρύλος. Κι αυτοί που λένε ότι είναι φτασμένοι, τρομάρα τους! Όσοι αξίζουν δεν σκέφτονται πού φτάσανε. Σκέφτονται το δρόμο που έχουν ακόμα μπροστά τους. Μόνο ο θάνατος σταματά την προσπάθεια. Από το 1925 που εμφανίστηκα πρώτη φορά στο θέατρο με το θίασο της Ροζαλίας Νίκα, η πορεία μου ήταν αδιάκοπη.
Μόνο όταν παντρεύτηκα και ήρθανε τα δύο μου παιδιά στον κόσμο, σταμάτησα. Τώρα χαίρομαι που έχω και εγγόνι».
Όλα άρχισαν από την οπερέτα, ως εξαιρετικός τενόρος
Ο Ορέστης Μακρής έφυγε από τη ζωή σαν σήμερα, στις 29 Ιανουαρίου του 1975. Γεννημένος το 1898, εμφανίστηκε για πρώτη φορά στη σκηνή ως τενόρος της ελληνικής οπερέτας το 1925. Το 1932 μεταπήδησε στην αθηναϊκή επιθεώρηση, είδος στο οποίο αποθεώθηκε. Ειδικότερα, έγινε εν μία νυκτί πρωταγωνιστής του ελαφρού θεάτρου με το νούμερο «Με λεν μπεκρή« στην επιθεώρηση «Ο παπαγάλος» του 1932 με τον θίασο του Σπύρου Πατρίκιου.
Η αγάπη για τη μεγάλη οθόνη
Ο ταλαντούχος και ξεχωριστός ηθοποιός και άνθρωπος έπαιξε σε 39 ταινίες, που οι περισσότερες είναι κλασικές: Ο μεθύστακας (ρόλος που ταυτίστηκε μαζί του), Κάλπικη λίρα, Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο, Η θεία από το Σικάγο, Η κυρά μας η μαμή, Ο γρουσούζης, Η Χιονάτη και τα επτά γεροντοπαλίκαρα, Το αμαξάκι, Στουρνάρα 288, Έξω οι κλέφτες και πολλές ακόμη.
Ξεχώριζε για το ήθος του και την ευγενική συμπεριφορά προς τους συναδέλφους του
Ο Ορέστης Μακρής, δεν υπήρξε μόνο ένας ηθοποιός του πεζού λόγου, υπήρξε και ηθοποιός της επιθεωρήσεως, πάντα με την ίδια ευελιξία και ικανότητα. Τελευταία κινηματογραφική του εμφάνιση ήταν το 1968 στη ταινία «Ένα Κορίτσι Αλλιώτικο Από Τα Άλλα» και στη συνέχεια αποσύρθηκε από τη θεατρική και κινηματογραφική σκηνή.
Η αγάπη του για τη Χαλκίδα, οι φίλοι του και η οικογένεια
Στις επισκέψεις του στη γενέτειρα του τη Χαλκίδα, όπου το Δημοτικό Θέατρο φέρει το όνομα «Ορέστης Μακρής», σύχναζε στην ταβέρνα του Σπύρου Κατσίκη το σημερινό «Κρύσταλ» ή στην ταβέρνα των Αδελφών Βελισσαρίου, το σημερινό «Κλειδί».
Ο Μακρής απέκτησε δύο παιδιά με την Βαρβάρα, τον μεγάλο έρωτα και σύντροφο της ζωής του, την κόρη του Κατερίνα και στη συνέχεια τον γιό του Θεμιστοκλή.
Η απομάκρυνση από το θέατρο και το τέλος
Αγαπούσε τον τόπο του και σε καθε ευκαιρία βρίσκονταν εκεί. Ο αγαπημένος ηθοποιός πέθανε λίγο μετά τα μεσάνυχτα της Τετάρτης 29 Ιανουαρίου του 1975, από κρυολόγημα που εξελίχθηκε σε πνευμονικό οίδημα, στο σπίτι του στα Βριλήσσια Αττικής.
Όταν αποφάσισε να αποσυρθεί από το θέατρο το 1968 και του έλεγαν συνάδελφοι, φίλοι και συγγενείς ότι έχει πολλά να δώσει ακόμη τους απαντούσε: «Δεν θέλω να με διώξει το σανίδι, εγώ θα αφήσω το σανίδι!» Και έτσι έκανε.
«Ένα όνειρο, μια επιθυμία που ακόμα δεν πραγματοποιήθηκε» είχε ρωτηθεί σε συνέντευξη: «Μία μόνο. Θα ήθελα να δω το Παρίσι».
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου