ΠΡΟΤΑΣΗ: Να γίνει Μυθολογικό πάρκο μεταξύ Στυμφαλίας και Νεμέας

Του Γ. Ρουμελιώτη

Διανύουμε μια μεταβατική περίοδο μεγάλων αλλαγών, κυρίως σε οικονομικό επίπεδο, όπου η κάθε περιοχή, ο κάθε τόπος, η κάθε Περιφέρεια και ο κάθε νομός, αναζητά ευκαιρίες ανάπτυξης κάθε μορφής. Ευκαιρίες για να προσελκύσει επισκέπτες, -άρα και χρήματα- και να δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας. Μελετώντας για αρκετό καιρό και διαπιστώνοντας ότι άλλες περιοχές της χώρας, -ίσως και με μικρότερη ιστορία από τη δική μας- έχουν οργανώσει διάφορες επιχειρηματικές δράσεις με σκοπό να φέρουν κόσμο στον τόπο τους, κάνω την ΠΡΟΤΑΣΗ προς κάθε αρμόδιο φορέα για τη δημιουργία Μυθολογικού πάρκου μεταξύ των περιοχών Στυμφαλίας και Νεμέας.

Οι δύο αυτές περιοχές, όχι απλά ενδείκνυται για κάτι τέτοιο, αλλά είναι ίσως από τις ελάχιστες ανά την επικράτεια που μπορούν και πρέπει λόγω της μεγάλης ιστορίας τους και της μυθολογίας που τις «διακοσμεί» τόσο όμορφα, να προχωρήσουν σε ένα τέτοιο σχέδιο όσο γίνεται συντομότερα.

Η λίμνη Στυμφαλία συνδέεται με τον έκτο άθλο του Ηρακλή ο οποίος στην περιοχή αντιμετώπισε τις Στυμφαλίδες Όρνιθες. Ο Ηρακλής κατάφερε να παρασύρει τις όρνιθες να βγουν από την πυκνή βλάστηση της λίμνης, χάρη στα κρόταλα από χαλκό που του έδωσε η θεά Αθηνά. Στην συνέχεια ο Ηρακλής πετύχαινε τις όρνιθες που αποκαλύπτονταν με τα βέλη του.

Στην ελληνική μυθολογία, ο λέων της Νεμέας ήταν ένα λιοντάρι που ζούσε στην περιοχή της Νεμέας και σκόρπιζε το φόβο. Ήταν απόγονος του Τυφώνος και της Έχιδνας ή του Όρθρου και της Χίμαιρας. Υπάρχει ακόμα η άποψη ότι έπεσε από τη Σελήνη και ήταν απόγονος του Δία και της Σελήνης. Το θηρίο αυτό σκοτώθηκε τελικά από τον Ηρακλή. Η θανάτωση του Λέοντος και η εκδορά του ήταν ο πρώτος άθλος που ανατέθηκε στον Ηρακλή από τον Ευρυσθέα. Ο Λέων είχε πολύ σκληρό δέρμα, το οποίο δεν μπορούσε να τρυπηθεί από όπλο. Η Ηρακλής χρησιμοποίησε στην αρχή το τόξο και το σπαθί του, χωρίς αποτέλεσμα. Τελικά πάλεψε ο ίδιος με γυμνά χέρια με το θηρίο και το έπνιξε. Στη συνέχεια προσπάθησε να το γδάρει, αλλά και αυτό στάθηκε αδύνατο. Η Θεά Αθηνά του συνέστησε να χρησιμοποιήσει τα δόντια του ίδιου του ζώου, όπως και έκανε ο Ηρακλής, καταφέρνοντας τελικά να του πάρει το δέρμα. Ο ήρωας φόρεσε την «λεοντή» (δέρμα, τομάρι λέοντος) και πήγε στον Ευρυσθέα να του πει ότι εκτέλεσε την πρώτη αποστολή του. Μόλις τον είδε να μπαίνει ο Ευρυσθέας τρομοκρατήθηκε, νομίζοντας ότι επρόκειτο για το ίδιο το Λιοντάρι, και κρύφτηκε σε ένα πιθάρι. Ο Ηρακλής κράτησε την λεοντή και τη φορούσε πάντα στο εξής σαν πανοπλία.

Θεωρώ ότι τέτοια μυθολογία, τέτοια ιστορία, τέτοια γεγονότα, μπορούν, με έναν καλό σχεδιασμό και μια εμπεριστατωμένη μελέτη ειδικών, να αναπαρασταθούν σε μια μεγάλη έκταση ανάμεσα στις δύο περιοχές. Η επισκεψιμότητα θαρρώ πως θα είναι ιδιαίτερα μεγάλη, όχι μόνο από μαθητές της Ελλάδας και της Ευρώπης, αλλά και τουριστών που θα ήθελαν σίγουρα να μείνουν μερικές μέρες σε μια τέτοια περιοχή. Ας μην γελιόμαστε… Οι αγροτικές επιδοτήσεις θα αποτελούν σε λίγο παρελθόν. Είναι καιρός να ανοίξουμε τους ορίζοντές μας προς άλλες προοπτικές που θα δώσουν ώθηση στις τοπικές οικονομίες, θα δημιουργήσουν επιχειρήσεις με καταλύματα, νέα καταστήματα, θέσεις εργασίας, ζωή στον ευλογημένο αυτό τόπο…