ΤΟ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΚΟΡΙΝΘΟΥ

Παρασκευή 23 Δεκεμβρίου 2011

ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ  12η

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΚΟΡΙΝΘΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ

Προς τόν ερόν Κλρον, τίς Μοναστικές δελφότητες καί τόν Εσεβ Λαό τς ποστολικς μας ερς Μητροπόλεως. Τέκνα μου ν Κυρί γαπητά, πολυαγαπημένοι Χριστιανοί μου,
«…καί καλέσουσι τό νομα ατο μμανουήλ, στι  μεθερμηνευόμενον μεθ᾿ μν Θεός » (Ματθ. α’, 23).         
«Μεθ᾿ μν Θεός»! λθε Θες στή γ! γινε νθρωπος! Περπάτησε στούς δρόμους μας! Μπκε στ σπίτια μας! Συνέφαγε μαζί μας. Συνεκάθησε στούς γάμους μας! Συνέτρεξε στν πόνο καί τό πένθος μας ταν χάσαμε τος δικούς μας, νέστησε τν γυιό μας, τν θυγατέρα μας, τν δελφό μας! Χόρτασε τν πείνα μας κα νακούφισε τν δίψα μας π τν «μεσημβριν καύσωνα» μ τ ζείδωρα λόγια Του. Θεράπευσε τς ρρώστιες καί τά πάθη μας. Δάκρυσε μαζί μας στν θλίψι μας! Σφούγγισε τ δάκρυά μας, «μ κλαε» (Λουκ. 3’, 13) επε στήν χήρα τς Ναν. Συγχώρησε τς μαρτίες μας, «φέωνται σοι α μαρτίαι σου»! (Ματθ. θ’, 2) επε στόν παραλυτικό. Συμπάθησε τς δυναμίες μας, «οδ γ σ κατακρίνω» (ω. η’, 11) επε παρηγορντας τήν μαρτωλό. Μς δίδαξε τί θ πε ταπείνωσι κα τί θ πε γάπη. ψεξε τν μαρτία ς ατία το χωρισμο μας π τν Θεό καί πηγή κάθε κακο. Κατέκρινε τν ποκρισία ς κφραση ζως, ταν ξεφώνησε τ νδεκα κενα τρομακτικ «οαί». ποδέχθηκε τν εγνωμοσύνη το λλογενος κα στηλίτευσε τν χαριστία. Διακας ναμένει τν πιστροφή τν «σώτων» παιδιν Του στ πατρικ σπίτι ς φιλεύσπλαγχνος πατέρας. ζησε τν γωνία ταν προσευχόμενος πρίν τό πάθος «γένετο δ δρς ατο σε θρόμβοι αματος καταβαίνοντες π τν γν» (Λουκ. κβ’, 44). Τόσο οκεος μας γινε, στε τν μία κα μοναδικ μπειρία το καθενς πό ᾿μας, τν μπειρία το θανάτου, τν γεύθηκε μόνος Του καί γιά λους μας λλά καί μ τν θέλησί Του, κα μ ατν Του τόν θάνατο πάτησε τν θάνατο κα «χαρίσατο μν ζων τν αώνιον». Καί γεννιέται τό κρίσιμο ρώτημα: λήθεια ατόν τόν Θεό πού καταδέχεται νά εναι γιά πάντα μαζί μας γιατί Τν γκαταλείψαμε; Γιατί Του στρέψαμε τ ντα μας σάν τν νεανίσκο το Εαγγελίου, πού εχε «κτήματα πολλ» (Ματθ. ιθ’, 22). «Μεθ᾿ μν Θες» δελφοί μου, κα καθένας π μς, δυστυχς, μένει τρομακτικ «μόνος», βυθισμένος στν πελπισία πού ο μέρες πού διανύουμε συντείνουν στν μεγιστοποίηση ατς τς θλιβερς πραγματικότητας μ πρόβλεπτα ποτελέσματα. «Μεθ᾿ μν Θες», κα μως βεβαιότης παντο, γύρω μας θλίψι. Ατά τά συναισθήματα κατακλύζουν τς ψυχές μας κα δάκρυα νοτίζουν τ μάτια μας. Πο πηγαίνεις κόσμε «κόσμητε»; Πο βαδίζεις νθρωπε νερμάτιστε; Πο ναζητς τν γιατρειά σου; Πο τν χαρά; Πο τν λπίδα; Πο τόν πλουτισμό; Πο γυρεύεις τν ερήνη; Πο ποζητς τν ετυχία σου; Μακρυ π τν Χριστό; Δν βλέπεις τι δν ντέχεις; Δν συνειδητοποιες τι δν μπορες ν Τν γνοες κόμη;
Χριστούγεννα 2011! πέστρεψε κα πάλι κοντ Του. Τρέξε ταπεινς προσκυνητς στ σπήλαιο τς Βηθλεέμ. Πρε φς π τ φς Του, χαρ π τ χαρ Του, ερήνη π τν ερήνη Του, γάπη π τν γάπη Του. ναρρίπισε στίς στάχτες τς ποτυχίας τν λπίδα. ναζωπύρωσε τν πίστι σου σ᾿ Ατν κα φησέ Τον κα σήμερα κα γι πάντα νά μπε στήν ζωή σου, ν περπατήσει κα πάλι στος δρόμους σου, ν μπε στ σπίτι σου, ν σκηνώσει στν καρδιά σου!  σοι τ καναν στό διάβα τν αώνων μαθαν τι «ζον». Τόν γνώρισαν ς «θαυμαστ σύμβουλο» γι᾿ ατό κολούθησαν τς συμβουλς Του κα δν πλανήθηκαν.  Γνώρισαν τν λήθεια κα πόκτησαν «τ φς τς ζως».
«Μεθ᾿ μν Θεός», ς «ρχων ερήνης», φο ποκατάστησε τν σχέσι το μαρτωλο νθρώπου μετ το Θεο Πατρς «καταργήσας κα ποκτείνας τν χθραν» (φεσ. β’, 16) στε ερηνεύοντες μαζ Του καί μέ τόν συνάνθρωπό μας ν πιβεβαιώνεται γγελικός μνος: «… πί γς ερήνη ν νθρώποις εδοκία» (Λουκ. β’, 14) καί μαζ μ τν πόστολό μας ν μπορομε νά διακηρύττουμε « Χριστς στν ερήνη μν» (φεσ. β’, 14)! «Μεθ᾿ μν Θεός», ς «Θεός, σχυρός, ξουσιαστής», γι᾿  ατ κα «συμμαχία» μαζ Του ᾿μς κάνει κα μς δυνατούς, δίνοντάς μας τν ξουσία «το πατεν π πσαν τν δύναμιν το χθρο» (Λουκ. ι’, 19), καί τσι ν μπορομε ν ψάλλουμε «σχυκότες ττσθε τι μεθ᾿ μν Θεός»! Μ᾿ ατές τίς σκέψεις πού ποτελον σήμερα τίς μόνες «χριστοφόρες» λπίδες το κόσμου, ς ποβάλουμε, τν φόβο, τν λύπη, τν γωνία, τόν πόνο, τήν πογοήτευση, τήν μελαγχολία, τήν κατάθλιψη κα ς φροντίσουμε, «ργ καί λόγ» Θες ν μ μείνει πλά μόνο μαζί μας, λλ κα μέσα μας καί δυνατά «πάσας τς μέρας» (Ματθ. κη’, 20) τς ζως μας, τι «μεθ᾿ μν Θεός»..!
Μέ τήν γάπη το Γεννηθέντος Χριστο μας
σς κατασπάζομαι στοργικά καί εχομαι γιά τήν προκοπή Σας
Ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΠΑΤΕΡΑΣ ΚΑΙ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΑΣ

† Ο ΚΟΡΙΝΘΟΥ  ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ